Pame Cinema -

Η δύναμη που βρίσκει ο άνθρωπος για να ανταπεξέλθει στις μεγάλες τραγωδίες της ζωής είναι το θέμα με το οποίο καταπιάνεται αυτή τη φορά ο Jacques Audiard.

Ο Ali (Matthias Schoenaerts), εγκαταλείπει το Βέλγιο με τον πεντάχρονο γιό του για να πάνε στην Αντίμπ να φιλοξενηθούν από την αδελφή του και τον άνδρα της. Ο Ali, πρώην πυγμάχος, άνεργος και πρακτικά ανεπάγγελτος δεν είναι το πρότυπο του στοργικού πατέρα. Δεν είναι η αγάπη προς τον γιό του που τον οδηγεί στο να τον αναλάβει όταν τον εγκαταλείπει η μητέρα του, αλλά η ηθική του υποχρέωση ως γονιού. Θα βρει δουλειά σαν μπράβος σε ένα νυχτερινό κλαμπ και εκεί θα γνωρίσει ένα βράδυ την Stephanie (Marion Cotillard), μια πολύ όμορφη γυναίκα που αυτό που την ενδιαφέρει περισσότερο είναι να προσελκύει τον θαυμασμό των ανδρών.

Οι δρόμοι τους θα χωρίσουν, η Stephanie είναι πολύ καλή για τον Ali, αλλά σύντομα θα ξανασυναντηθούν. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Η Stephanie που είναι εκπαιδεύτρια φαλαινών Orca, θα έχει ένα ατύχημα που θα της στοιχίσει τα πόδια της. Όταν μετά την άμεση ανάρρωσή της θα επιστρέψει στο σπίτι της και θα αντιληφθεί το μέγεθος της συμφοράς της, θα τηλεφωνήσει στον Ali. Κανείς από τους προηγούμενους γνωστούς της και φίλους της δεν είναι δίπλα της. Η Stephanie δεν θέλει τον οίκτο κανενός. Θέλει να μπορεί κάποιος να την αντιμετωπίζει σαν άνθρωπο που δεν διαφέρει από τους άλλους. Ο Άλι, που ο σκληρός του χαρακτήρας και η δύσκολη ζωή του τον έχουν κάνει να έχει μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων θα αντιμετωπίσει την Stephanie όπως ακριβώς εκείνη επιθυμεί. Χωρίς οίκτο και συγκατάβαση.

Η σχέση τους θα αρχίσει να εξελίσσεται πολύ αργά, φιλική στην αρχή, ερωτική στη συνέχεια, επαγγελματική μετά, αλλά ποτέ συναισθηματική. Κοντά του η Stephanie θα βρει τη δύναμη να σταθεί στα ψεύτικα πόδια της και να συνεχίσει τη ζωή της. Κοντά της ο Άλι θα μπορέσει κάποια στιγμή να καταλάβει πως αν θέλεις να ευτυχίσεις πρέπει να μάθεις να μοιράζεσαι και να δένεσαι. Οι τραγωδίες τους θα τους δώσουν μάθημαζωής.

Το θέμα των ανθρώπων που πάσχουν από κάποια αναπηρία και προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους δεν είναι πρωτότυπο. Ωστόσο αυτό που κάνει την ταινία του Audiard να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος που χειρίζεται το θέμα του, χωρίς ακραίους συναισθηματισμούς, και κυρίως η βοήθεια από δύο εξαιρετικούς ερμηνευτές που αναλαμβάνουν να δώσουν πνοή στους βασικούς χαρακτήρες.

Ο Ματίας Σένερτς, δίνει έναν εκπληκτικό Άλι, έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα συναισθήματα των γύρων του, που δεν αντιλαμβάνεται πως οι πράξεις του μπορεί να βλάπτουν τους άλλους και που έχει μάθει στη ζωή του να στηρίζεται και να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Η Κοτιγιάρ από την άλλη, διαθέτει αυτό το απίστευτο ταλέντο να μπορεί να μεταφέρει δεκάδες συναισθήματα μόνο με τα μάτια της ή τις κινήσεις της. Η ικανότητά της να εκφράζει δύναμη και ευαισθησία ταυτόχρονα είναι μοναδική όπως και η ικανότητά της να περπατά και να κινείται σαν πραγματική ανάπηρη.

Τεχνικά είναι τεράστιο επίτευγμα το πώς παρουσιάζεται με κομμένα πόδια και μοιάζει το αποτέλεσμα απολύτως αληθινό. Αν και ξέρουμε πως φορούσε πράσινες κάλτσες μέχρι το γόνατο για να μπορέσουν μετά να αφαιρεθούν οι γάμπες της ή να προστεθούν τα τεχνητά μέλη στον υπολογιστή, ωστόσο όσο και να προσπαθεί κανείς είναι αδύνατο να διακρίνει αυτήν τη σύνθεση.

Με τις δύο υπέροχες αυτές ερμηνείες το Σώμα με Σώμα είναι μια δυνατή ταινία για το πώς δύο άνθρωποι μέσα από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της ζωής μπορούν να ελπίζουν για μια θέση στον ήλιο.

Βαθμολογία: 7 στα 10

Σώμα με Σώμα (Rust and Bone, De rouille et d’os) – Κριτική